Hevesi Kirpiğinde

...
Ben çocukluğumu, anamı gömdüğümüzün ertesi, sıcacık helvası soğumadan, şerbeti bitmeden, kokusu dinmeden, gözümdeki yaşlar kurumadan daha babamın "Bir çorba kaynatıver kardeşlerin acıktı" dediği o vakit kaybettim. Bir daha da arayıp bulmak gelmedi aklıma.
...

Hevesi Kirpiğinde- Polat Özlüoğlu

Acı ve hüzün bir bir dile geliyor. Özlemleri kipiklerinde, gözlerinde asılı kalanların hikayeleri sizi derinden sarsıyor.

Soğuk Ve Temiz

...
Yılanların her biri öbürüne benziyordu. O, derisi en parlak olanı seçti, başına koydu; gözleri kırmızı olanı, pörtlek olanı, turuncu renkliyi, boz çizgiliyi saçlarının arasına yerleştirdi. Sayısız yılan başı Defne'nin saçları arasında kımıldanıyor, Defne bakışlarıyla taş edeceği zamanı bekliyordu.
Yılanlar, içine kararlı bir sakinlik yaydı.
...

Soğuk ve Temiz- Melike Uzun

Defne' nin yaşamı kanayan, yaralayan bir acı. Hiç geçmeyecek. Yaşam ayrıntılarda devam edecek ama Defne acıyı mıh gibi içinde taşıyacak.

Yavaş

...
Saten, filmlerin, masalların, hikayelerin, manilerin, türkülerin, şarkıların sonlarında hep ve illa ki, "onlar ermiş muradına" duyduğundan, aşk muhakkak gökten düşen üç elmayla çemberlenmeli, başkaları da bu aşk yuvasının kerevetine çıkıp oturmalı sandı. Muteber olanı, bir beyaz gelinlik sandı, kasabalı bütün kızlar gibi. Filmlerdeki mutlu sonlara varan sevda masallarının, gerçek akıbetlerini yaşayınca tükendiğini göremedi. Bir zaman özlemle yanan bedenlerin, hep beklenen mutlu düğün dernek ertesinde, aynı hane içinde, birkaç vakitler içinde birbirine kararacağını bilemedi.
...

Yavaş- B.Nihan Eren

B. Nihan Eren'i "Kör Pencerede Uyuyan" ile tanımış ve sevmiştim. "Yavaş" yazarın ilk öykü kitabı. Öyküler yaşamlarımıza samimi,akıcı bir dille dokunuyor; kendimizi, etrafımızı, yaşadıklarımızı sorgulamamızda bize kapı aralıyor.

Kuşlar Yasına Gider

...
Babamın nerede olduğu bile belli değildi Suat toprağa verilirken. Zaten o yıllarda burnumuzun ucunda gezinen bir mazot kokusuydu babam, kulağımızda çınlayan uzak bir motor sesiydi ve az evvel dediğim gibi, gitti mi gelmek bilmezdi bir türlü. Bu nedenle çocukluğumda annem, kardeşim ve ben hep yol gözlerdik. Arada bir boynumuzu büküp içimizi çekerek hep uzaklara bakardık daha doğrusu.
...

Kuşlar Yasına Gider- Hasan Ali Toptaş

Kadirşinas otlarının mırıltısını, of dememenin ilmini, eldeyken kıymetini bilmenin erdemini, ömürden giden günlerin sabrını okudukça zihnimiz, gönlümüz havalanıyor.

"Babalar, alınlarımıza yazılmış yalnızlıklardır" sözü yankılanıyor kulaklarımızda.

Kuşlar Yasına Gider; atların koşması kadar doğal, kaleme iç çektirecek kadar merhametli bir roman.

Kitap tanıtım yazısından alıntıdır.

Yolun Gölgesi

...
Bir süre öyle oturdum, telaşların, yoksunlukların, yerli yersiz korkuların, yetersizliklerin olmadığı başka bir alemde, başka bir yerin yüzeyindeydim. Çocukluk zamanlarımı hatırlamanında etkisi vardı, ama esas olarak çocuğun hali, edası sağlamıştı bunu; öğle uykusu gibi, arkadaşınla bir sırrı paylaşmak, bayır aşağı habire hızlanarak koşmak, kollarınla ağaç dallarına asılıp uçmayı hayal ederek sallanmak gibiydi. Canımı sıkan, içimi sıkıştıran bir şeyler olduğu kısa süreliğine çıkmıştı aklımdan, daha doğrusu çocuk hiç farkında olmadan onların durmak bilmez saldırılarına karşı derme çatma bir yuva, eğri büğrü bir koza örmüştü bana.
...

Yolun Gölgesi- Behçet Çelik

Behçet Çelik'in diğer kitaplarını da severek okumuştum.
Yolun Gölgesi de sizi, kendinizle ve geçip giden zamanla yüzleştiriyor; bu yüzleşmede bazen kızıyorsunuz kendinize ve zamana bazen de bağışlıyorsunuz kendinizi ve zamanı. Bu yolculuk sağaltıyor sizi.

Şikeste

...
Köyleri, kasabaları, şehirleri arkalarında bıraktı otobüs. Bozuk yollarda hem koltuklar hem de bagaj koyma yerlerinin gıcırtısıyla durmadan yol aldı.
Sabaha karşı yüzüne vuran güneşle uyandı. Adam hangi ara susmuştu, ne zaman uykuya dalmıştı hatırlamıyordu. Yeniden yakalanmamak için başını o yana çevirmedi. Coğrafya değişmişti, toprağın rengi, ağacın rengi farklıydı artık. Hafifçe doğrulup esnedi. Uykusuzluktan gözleri içine batıyordu. Avuç içleriyle iyice ovaladı, pencereye dayadı yüzünü. Serinlik iyi gelmişti.
...

Şikeste- Türker Ayyıldız

"Vapurlara Küsmek" okuduğum ilk kitabıydı Türker Ayyıldız' ın. Öyküler yargılamıyor, yadırgamıyor; bize ait olanı usulca, incelikle, sadelikle dile getiriyor. İncinmiş, kırılmış yanlarımızı samimiyetle onarmaya çalışıyor. İlk kitaptaki kahramanlar ikinci kitapta da karşımıza çıkıyor. Yaşam bir döngü halinde bizi acı tatlı sarmalıyor.

Yükşehir

...
Çakma kıyafetlerin, kitapların, ev eşyalarının, cep telefonlarının cennetinde, insanların tavuk, pilav, nohut ve turşu karşısında eşitlenmesi hiç de kötü gelmiyor. Dolmaya çalışan dolmuş, ayyaş ayakçı, bazen mahallede de gördüğüm Karabaş, gömleğinin eprimiş kollarını bir türlü kıvırmayı beceremeyen ben ve üçtekerim her zamanki yerimizi almıştık. O kaldırımdaki yeri kapmak için hırlısı hırsızı, haraççısıyla az uğraşmadım. Neyse ki ikna kabiliyetim devreye girmişti. Dostlarım Ali ile Uğur'u, bir de annemi saymazsam, kendimi yanlış insanlara sevdirebilme konusunda fena sayılmam.
...

Yükşehir- Özgür Çakır

Ruh halimi bütünleyen kitapları okumayı seviyorum. Bu aralar fazla okuyamasam da iyi ki okumuşum bu kitabı da diyorum. Yükşehir' de bana iyi gelen kitaplardan. Zamanın, şehrin karmaşasını; bu karmaşadaki inancı ve umudu samimiyetle dile getiriyor.

https://www.youtube.com/watch?v=IUAF3abGY2M

Muhtelif Evhamlar Kitabı

...
Bu kainatın merkezinde kırk yaşlarında bir adam ve annesi vardı. İkisi de zamanın havada asılı kaldığı küçük bir evde, sararmış dantellerin, çıtırdayan mobilyaların, boyası soyulmuş bibloların, yaprakları sararmış kitapların, ortasından çatlamış mermer sehpaların, bir ayağı kısa sandalyelerin, gıcırdayan kapıların, naftalin kokan halıların, kapı arkasında bekleyen pazar arabalarının, boyası kavlamış ahşap doğramaların ve yeşil köpükler çıkartarak çürüyen anıların ortasında ağır ağır ölmekle meşguldü.
...

Muhtelif Evhamlar Kitabı- Ömür İklim Demir

Bir iki cümle yazmak istiyor sonra vazgeçiyorum. Ben de bıraktığı sızıyı nasıl anlatabilirim ki?

En Eski Yüz

...
"Kırları geçelim bu kırları," dedik. Sonra dağları dolanan yolları. Çiçek yürümesi zor, başlarsa da durmaz. Ardımıza bak. Peşimizden yetişemediler ama başka kentlerde önümüze çıkacaklar. Bacaklarımızın arasında gizlediğimiz namuslarını merakla. Gözlerini elden ele verip üzerimize dikecekler. Göğsümüze, kalçamıza, bacaklarımıza. Bir namustur ki üstümüzden toplayıp atamıyoruz.
...

En Eski Yüz- Pelin Buzluk

Hayatın çıkmazlarında kendini dolaylı yollardan var eden dokunaklı öyküler.

Vapurlara Küsmek

...
Sara hastasıymş Akif, Almanya'da okulu o yüzden bırakmış. Kekeçlikten sonra sarasından dalga geçmesinler diye sır gibi saklamış herkesten. Gücü yetmemiş babasının, tutamamış orada. İlacı varmış, doktoru varmış, olmamış...
Mahallenin tüm çocukları cenazesine gelmişlerdi.
"Çok severdik," dediler, haklarını helal ettiler. Lapa lapa kar yağıyordu tabutun üstüne. Bir sığırcık havalanıp kiraz ağacının çıplak dallarına kondu. İmam, namazın nasıl kılınacağını anlatırken oradan ayrılıp yürümeye başladı Hikmet.
...

Vapurlara Küsmek- Türker Ayyıldız

Hayatın tam içinden, yanımızdan köşemizden içimizden geçen; baktığımız, bakarken görmediğimiz derin acılar dile geliyor "Vapurlara Küsmek" de. Acıyan yanlarımız bir kök buluyor ona sarılıyor, yeşerdikçe yeşeriyor. Türker Ayyıldız'ın kalemi gönlü hep öykü dolu olsun. Unuttuğumuz, unutabildiğimiz tüm ayrıntıları, değerleri bize hep yazsın, hatırlatsın.