31 Aralık 2008 Çarşamba

Hasan Amca


Yeni yıla çok az bir zaman kala ben de dört beş yıl kadar önce yazdığım bir öykümü paylaşarak 2008'i bitirmek istedim.Çok sevdiğim bir arkadaşım düzenlemeler yapmıştı,hatta bir resim oluşturmuştu.O resmi de eklemek istedim.Uzun zamandır görüşmüyoruz,kulakları çınlasın.

Yeni yıl hepimize sağlık,mutluluk ve başarı dolu günler getirsin.


HASAN AMCA

Artık gör birini dedi Hasan Amca,gör.

-Gör kızım birini gör
-Yok Hasan Amca ne yapıcam birini görüp de.Ne gerek var.İyi kötü çalışıyorum.Kendi paramı kazanıyorum.Rahatım böyle.
-Olur mu hiç öyle şey.İnsan tek başına yapar mı?Parasına puluna bakma.Göreceğin adam fakir olsun.Paralı adamlardan hayır gelmez.Gözleri dışarda olur.
-Tamam amca seni mi kırıcam.Sen yeter ki iste.
-Sözüm kulağına küpe olsun Sen fakir bir adamı gör.


Hasan Amca ile her sabah durakta karşılaşırdık.Sabah altı buçuk otobüsüne on dakika kala ikimizde durakta olurduk.Altmışına merdiven dayamıştı.Bir ayağı aksayarak yürüyordu.Ama hala dinç ve coşkuluydu.Hasan Amca güne mutlu ve esprili başlamamı sağlıyordu,o güzel sohbetiyle.

Hasan Amca Ağrı'lıydı.Yıllar öncesinden buraya çalışmaya gelmiş.Burada belli bir süre çalıştıktan sonra köyüne gidip sevdiği kızla evlenmiş.Onu da buraya getirerek çoluk çocuğa karışmışlar.Yıllardır değişik işlerde çalışmış.Son birkaç yıldır ayakkabı boyacılığında karar kılmış.Sabahın dördünde kalkar,namazını kılar,çayını demleyip kahvaltısını yaparmış.Hanımı uyandırmaya kıyamazmış.

Her sabah karşımda çok sevdiğim bir dostum varmış duygusuna kapılıyorum.Onunla kaşılıklı duygularımızı,yaşadıklarımızı paylaşıyoruz.Birbirimizle ilgili her şeyi biliyoruz.Benim yaşıma takmış durumda.Bana;”otuzuna gelmişssin artık gör birini kızım”diyor.Ben onun sözlerine espiriyle karşılık verdikçe o daha da diretiyor.Zaten zamanım geçmiş,daha da geçirmemeliymişim zamanımı.Sonra çok üzülürmüşüm,öyle söylüyor Hasan Amcam.


Birkaç ayı bulan durak muhabbetlerimiz benim işten ayrılmamla son buluyor.İşssiz kaldığıma değilde Hasan Amcayla sohbetlerimizin bitmesine üzülüyorum.Ne adresini ne çalıştığı yeri biliyorum.

Bakarsın bir gün yine durakta karşılaşıp o güzel sohbetlerimize devam ederiz Hasan Amcam,ne dersin?

11 Aralık 2008 Perşembe

İç Hesaplaşmam


Bazen kendi hayatımı düşünüp,gözden geçiriyorum.Hayat neler sundu,neler götürdü benden şu zamana kadar,diye.Evet çok zor zamanlarımda oldu,çok güzel anlarımda.Bazen karamsar ve sıkıntılı,bazen ümitli ve mutlu.Hayat böyle bir şey evet.Bazen şu anı,içinde bulunduğum durumu düşünüyorum.Bu seneye baktığımda en çok sevindiğim şeylerden biri sigarayı bırakmış olmam,bunun için çok mutluyum ve bir daha içmeyeceğimi biliyorum.Onun dışında canım Okan'cığım üniversiteyi daha da fazlası istediği bölümü kazandı.Bazen ona baktığımda kocaman bir adam görüyorum,kendi ayaklarının üzerinde durduğunu görmek de çok güzel.Evet şu an çalışmıyorum,ama ümitsiz değilim. Kriz var ama umudumu yitirmiyorum.Bu sene kilo aldım ama kararlı olup vereceğime de inanıyorum.Önceden öykü yazmaya çalışırdım ve çok severdim bunu.Uzun zamandır yazamadığımı farkettim.Bu biraz üzdü beni.Ama önceki çalışmalarım var nasıl olsa.Akışına bırakmak en güzeli.Bir blogum var ve ben çok değerli bir arkadaş kazandım blogum sayesinde.Kendimi ifade edebileceğim bir yer,ne mutlu.Evdeyim ve ben evde zamanımı güzel geçiriyorum.Zaman zaman tembellik yapsam da keyifli geçiyor zamanım,özellikle mutfaktayken:)Sinemaya gidebiliyoruz-ne güzel filmler var bu aralar-en azından.Dostlarım ve ailem var ve iyi ki varlar.Kendimi biraz Polyanna gibi hissettim fakat hayat bu şekilde güzel değil mi?Günümüzde baktığımız zaman hayat zor ve her geçen gün zorlaşıyor.Hayatımızdaki güzel yanları görmek yaşamımızı daha anlamlı kılmıyor mu?