Kör Pencerede Uyuyan

...
Bazı hisler çoktu. İnsanı noksan kılıyor, yerine mıhlıyordu. Bazı anılar üzüyordu. Bazı geceler bazıları için fazla karanlıktı. Mevsimler fazlaydı. Sıcak ve gevşek öğlenler, palamutlu kasımlar, sabahı durmadan iteleyen kış geceleri, yağmurlu geceler, ıslak geceler, fırtınalı geceler, portakallı geceler, duvarlar, Meryemana'ya bir öğrencisinin verdiği ve çaydanlıkta kaynayan akşamın kaçak çayı, köşedeki tozlar, bazı ağır birikintiler, hepsi, yaşamaya devam edebilmek için çoktu. Ortalığa bir kütle gibi yığılıyordu.
Adına gerçek denmiş bu sayfalar, çevrildikçe bitmiyordu.
...
Kör Pencerede Uyuyan- B.Nihan Eren

2016'nın bitiminden bir önceki günde bloguma yazmak benim için önemli. Penceremden kar yağışını izleyerek yazıyorum. Beklenen kar başladı.Sakin ve huzurlu yağıyor.2016' yı penceremden kar yağışını izleyerek Kör Pencerede Uyuyan'ı bitirmiş ve onunla ilgili yazarak sonlandırmak benim için hüzünlü ve de keyifli. Leylak Dalı'na sevgi ve selam olsun. Hiç tanışmasak da iyi ki var.
Ne çok yorgunuz ne çok kimsesiz.
Sevdiklerimiz iyi ki varlar. Bu yorgun ve yalnız evrende onlar da olmasa daha bir zor olurdu dünya.
Kaybettiklerimiz kazandıklarımız.
İyi ki tanışmışım Nihan Eren'le. İyi ki okumuşum Kör Pencerede Uyuyan'ı. Çok sık okuyamasam da okuduğum kitapları buraya not düşmek benim için bir hatırayı sahiplenmek gibi. Benden kalan bana kalan.