Çocukluğumun filmidir,Derman.İzlemeye Gül sinemasına gitmiştik ailece.Bayağı kalabalıktık.O kar sahneleri,Bahar gelinin çığlıkları hiç aklımdam silinmeyen sahneler;çocukluğumdan kalan.Büyüyünce birçok kez seyrettim.Seyrettiğimde de hep çocukluğuma döndüm.Hep birlikte izleyişimize ve annemlerin gözyaşlarına hakim olamayışlarına.Bugün tekrar izlediğimde,o büyülü sahnelerle ben tekrar geçmişte gezinip durdum.Ben de çok güzel bir yeri olan "Derman" filmiyle karşılaşmak-tekrardan-hem mutlu etti,hem de hüzünlendirdi beni.
2 yorum:
Merhaba Zeynep,
Aksam aksam yazdiklarin beni cok duygulandirdi.Bende seninle beraber o günleri yasadim.O gül sinemasi ailece ne güzel günlerimize taniktir bizim.
Seni cok seviyorum zeynom.
Aklıma Ümit Usta'yı getirdi yorumun Zeynep. İlk kitaplarımı incelemiş ama bir şeyden hoşlanmamıştı: soğanlar yemekte görünmemeliymiş, öyle inanıyordu. Oysa ben yarım halka halinde doğrayıp görünmesini sağlıyorum kimi zaman. Bazen de o daha iyi gibi geliyor.
Yorum Gönder